Zespolenie wrotno-oboczne dzielimy również uwzględniając umiejscowienie nieprawidłowych naczyń:
- zewnątrzwątrobowe
- głównie u psów ras małych i miniaturowych takich jak: Yorkshire Terrier, Mops, Sznaucer miniaturowy, Maltańczyk, Shih Tzu
- najczęstszy rodzaj u kotów
- wewnątrzwątrobowe:
- głównie u psów ras średnich i olbrzymich takich jak: labrador retriever, owczarek australijski staroangielski, wilczarz irlandzki,
- występuje rzadziej u kotów oraz psów ras małych np: pudel miniaturowy
Ilość nieprawidłowych naczyń może się różnić w zależności od przypadku wyróżniamy:
- pojedyncze i te występują najczęściej
- mnogie – zazwyczaj konsekwencja krańcowej choroby wątroby (marskości) i nadciśnienia wrotnego
Diagnostyka obejmuje:
- badanie kliniczne;
- ogólne badanie krwi;
- szczegółowe USG jamy brzusznej;
- test stymulacji kwasów żółciowych;
- badanie moczu;
- tomografia komputerowa – złoty standard.
Podczas diagnozowania zespolenia wrotno-obocznego należy również brać pod uwagę inne jednostki chorobowe występujące z podobnymi objawami, którymi są między innymi:
- przetoka tętniczo — żylna
- padaczka idiopatyczna
- niedorozwój żyły wrotnej
- zespół wrażliwego żołądka i jelit
- wodogłowie
- marskość wątroby
- choroby spichrzeniowe wątroby
- nosówka
- choroby wirusowe przewodu pokarmowego
Leczenie PSS
Leczenie zespolenia wrotno-obocznego może być przeprowadzone w zabiegu chirurgicznym. Jest ono dobierane indywidualnie dla każdego pacjenta, a zależy m.in od typu zespolenia, stopnia nasilenia objawów klinicznych, wieku zwierzęcia w momencie diagnozy.
Tylko korekcja i ingerencja chirurgiczna daje możliwość całkowitego usunięcia przyczyny problemu i wyleczenia, dlatego w przypadku pacjentów kwalifikujących się do zabiegu, powinno dążyć się do jego wykonania.
Leczenie zachowawcze do czasu zabiegu polega na wprowadzeniu diety niskobiałkowej oraz odpowiednich leków w zależności od stanu pacjenta.
Podsumowując krążenie wrotno-oboczne
to jednostka chorobowa, cechująca się mało swoistymi objawami klinicznymi z różnych układów organizmu i jest świetnym przykładem na to dlaczego warto regularnie badać swojego pupila i wykonywać badania profilaktyczne.